Zure merrie of zere ribben?
Deze blog schreef ik inmiddels al een aantal jaren geleden, maar is nog steeds actueel..
Je kent ze wel. Die paarden die hun oren plat naar achter leggen als je met een zadel aankomt. Of als je wil aansingelen. Met een beetje pech proberen ze ook nog te bijten of tillen ze dreigend een been op. Som zie je dat gedrag zelfs al met poetsen.
In kom dergelijke paarden vaak tegen. En ik heb gemerkt dat veel mensen dergelijk gedrag als ‘normaal’ervaren. Tenminste, het wordt vaak afgedaan met zinnen als ‘dat doet hij altijd’ of ‘het is gewoon een zure merrie’ en daarmee is de kous af. Of niet..?
Onlangs kwam ik voor een consult bij mensen die al jaren problemen hadden met hun paard. Een paard dat door hen omschreven werd als een merrie met een fijn karakter. Maar wel één die heel boos, zelfs bijna agressief werd als ze in de regio waar normaal het zadel ligt gepoetst werd. Om maar niet te spreken van de reacties als ze opgezadeld werd.
De 7 jarige bruine merrie, genaamd Essence, was een sympathiek paard om te zien. Mooi koppie, leuk kolletje, een chique verschijning. Ze zat correct in elkaar, was behoorlijk goed gespierd, maar functioneerde dus niet naar behoren. Ze werd veelzijdig ingezet en bleek ook moeite te hebben met de zijdelingse buiging in haar romp én met het correct omhoog brengen van het gebied voor en achter de schoft. Ook de wil om te lopen mocht beter.
De eigenaren hadden de afgelopen jaren niet stilgezeten. Diverse deskundigen waren geraadpleegd. De benen van Essence waren onderzocht en op de foto gezet, evenals de rug en de hals. Ook was het zadel gecontroleerd en helemaal voorzien van nieuwe vulling. Er was aandacht voor ervaren instructie en ook qua management leek er weinig mis te zijn. Toch weigerde de amazone te accepteren dat haar paard gewoon een ‘lastige zeikmerrie’ was, zoals sommigen om haar heen suggereerden. Gelukkig maar!
Al snel bleek Essence enorm pijnlijk en beperkt op haar ribben. En dan met name de ribben die in het gebied zitten net onder en achter de singel. Deze ribben vormen verder naar boven gewrichten met de borstwervels. Als deze gewrichten niet goed bewegen of zelfs geblokkeerd zijn kan dit enorm veel ongemak geven en gepaard gaan met veel pijn. Iedereen die dit zelf wel eens gevoeld heeft weet daar alles van…
Ook de borstspieren van de merrie waren pijnlijk. Deze bevindingen verklaarden het gedrag en de moeilijkheden in de training vrijwel helemaal. Het stuk rug achter de schoft is belangrijk voor de zijdelingse buiging in de romp. Ook is het van belang dat een paard dit stuk voldoende kan flecteren/omhoog brengen. Om de ruiter goed te kunnen dragen, om te kunnen rijzen in de schoft, maar ook om op een fijne manier te springen.
Maar juist in dit gebied had dit paard klachten. Zowel de ribben als de wervels zelf waren pijnlijk en beperkt in beweging.
Totaal begrijpelijk dus dat de merrie zo boos werd op het zadel! Als ik heel eerlijk ben zou ik als ik een paard was geen zadel of ruiter meer op mijn rug dulden bij zoveel ongemak..:-(
Keer op keer blijkt de bereidheid van paarden om ons ter wille te zijn uitzonderlijk groot.
Uiteindelijk bleek het zadel toch ook echt een (veel) te smalle boom te hebben. Het kan best ooit gepast hebben, maar nu het paard volwassen was, was ze echt uit de boom gegroeid. Daar helpt geen nieuwe vulling aan. Ook in de hals en bekkenregio waren wat aandachtspunten, misschien wel als gevolg van de forse klachten in het gebied daartussen, maar gelukkig bleek dit ook goed behandelbaar.
Voor de eigenaren waren deze bevindingen een bevestiging en een opluchting. Het paard is geen zure merrie, ze had gewoon zere ribben! Gelukkig verbeterde het paard al flink tijdens de eerste behandeling. Waar ik in eerste instantie nog moest oppassen voor haar tanden , ontspande ze gaandeweg, terwijl het functioneren van ribben en rug verbeterde.
Inmiddels heb ik het paard nog twee keer gezien. Eén keer voor een vervolgbehandeling en één keer bij het passen van een nieuw zadel. Het paard is vrijwel geheel pijnvrij, beweegt makkelijker en gedraagt zich beter. Paard blij, eigenaren blij, maar ook voor mij maakt dit mijn werk zó ontzettend mooi! En, ik wil het toch benadrukt hebben, HULDE aan de eigenaren. Voor hun vasthoudendheid en de weigering om te geloven dat hun paard dit gedrag zomaar vertoonde.
De moraal van dit verhaal? Zeg NOOIT zomaar dat boosheid bij poetsen, opzadelen of aansingelen er nu eenmaal bijhoort. Vrijwel altijd vertoont een paard dit gedrag als gevolg van pijn of ongemak. Denk dus niet zomaar dat een paard een zuren merrie is maar denk eerder aan een paar zere ribben of ander ongemak (denk ook aan maagzweren etc) en doe er iets aan! Het zal het leven van je paard en van jou een stuk leuker maken!
